Selectief Mutisme
Selectief mutisme is het (langer dan een maand) niet spreken in bepaalde situaties. Meestal is dit in een, voor het kind, onbekende en ‘onveilige’ situatie ondanks dat er in ‘veilige’ situatie wel gesproken wordt. Het gaat hierbij niet om een spraak- of taalstoornis. Het kind heeft een angststoornis waardoor wel spraak- en/of taalstoornissen kunnen ontstaan.
Er zijn een 7-tal factoren welke selectief mutisme kunnen veroorzaken:
• Een verlegen of angstige aard van het kind
• Taal – of spraakstoornissen
• Erfelijkheid of soortgelijke stoornissen in het gezin of familie
• Isolement buiten de school of thuissituatie (sociale angst)
• Adaptie van een nieuwe leefomgeving
• Gebrek aan zelfvertrouwen en faalangst
• Auditieve verwerkingsproblemen
Behandeling zal dan ook moeten bestaan uit verlaging van de angst bij kind, het verhogen van het zelfvertrouwen en eigenwaarde in het kind zelf en in sociale situaties en last but not least contole van het efferente auditieve systeem. Dit bestaat uit het middenoor, de hersenstam en de hersenschors welke ervoor zorgt dat we (normaalgeproken) onze eigen stem gedempt horen. Zonder deze demping wordt het geluid rechtstreeks de hersenen binnengeleid.
Bronnen: Pshyche&Brein, www.selectiefmutisme.nl
